καλετζι 2008 (16-18 μαϊου)

2η ημέρα, Σάββατο 17/05 : Μετά το ξύπνημα πήγα για καφέ και τσιγάρο στην ταβέρνα του ξενοδοχείου Ξενία. Με θέα το βουνό Σαντωμέρι στο βάθος, γνωρίστηκα με τον deBill, τον "λοχαγό" και τον Γκούμα και πίνοντας φραπέ και camel συζητούσαμε (... για τι άλλο?). Κατά τις 11:00 έφτασε και η Ερμιόνη (το αγαπημένο μου ground support), μαζί με την Μαργαρίτα και έναν ακόμη πιλότο, τον Γιάννη.

Στην απογείωση μετά το briefing, οι ελπίδες μου για λιγότερο συννεφιασμένη μέρα από την χθεσινή διαψεύστηκαν.

Η Α! κατηγορία είχε από ώρα απογειωθεί και σε 10 λεπτά θα άνοιγε το παράθυρο για την Β! όταν δώθηκε διακοπή του αγώνα. Ευτυχώς δεν είχα ακόμα απλώσει το πανί και μάζεψα γρήγορα. Είχε μπεί Ν άνεμος στην πεδιάδα και ο 2ος πυλώνας της Α! ήταν υπήνεμος. Ακολούθησαν top landings στην απογείωση από πιλότους που βρίσκονταν στον αέρα, οπότε χαζέψαμε το θέαμα...

Παρέα σήμερα και ο cpt Βαγγέλης από το πλοίο "ΠΗΝΕΛΟΠΗ" με την κοπελιά του. Το βράδυ, τιμήσαμε δεόντως το πλούσιο τραπέζι που μας έκανε ο Δήμος Καλεντζίου στην ταβέρνα "Πλάτανος" και κατά τις 23:00 αποχωρήσαμε για την Αλυσσό όπου θα διαμέναμε το βράδυ μαζί με τον Δημήτρη από τη Δράμα.

3η μέρα, Κυριακή 18/05 : Μετά το πρωινό δίπλα στη θάλασσα στο ξενοδοχείο Castella beach στην Αλυσσό με Ερμιόνη, Φώντα, Μαργαρίτα, Δημήτρη, Κώστα και συζήτηση (...για τι άλλο?), ξεκινήσαμε πάλι για το Καλέντζι. Οι προβλέψεις του Δημήτρη για καλύτερη μέρα σήμερα παρά τους προβλεπόμενους ΝΑ ισχυρούς ανέμους για σήμερα, τελικά επιβεβαιώθηκαν.

Στην απογείωση ηλιόλουστη μέρα με λίγα cumulus και οι νοτιάδες ποτέ δεν πέρασαν μπροστά στο βουνό. Ο αγώνας σήμερα και στη Β! κατηγορία ήταν race to goal, δηλαδή πρώτος είναι αυτός που κάνει το goal πρώτος.

Το task στη Β! ήταν 13,5 χιλιόμετρα περίπου. Η διαφορά από το προχθεσινό ήταν ότι θα προσγειωνόμασταν 3,5-4 χιλιόμετρα μακρύτερα προς τα Δ από την προηγούμενη προσγείωση και ο 2ος πυλώνας δεν θα ήταν το Καλέτζι αλλά η απογείωση. Περιμέναμε με τον Φάνη από την Κέρκυρα να ανοίξει το παράθυρο της Β! και απογειώθηκα πάλι σχεδόν τελευταίος (δεν συμφέρει σε race to goal, αλλά μήπως πήγαινα για πρωτιά?!).

Η σκέψη μου ήταν να καταφέρω να κερδίσω ύψος και να τραβηχτώ πίσω προς το βουνό και ακολουθώντας την κορυφογραμμή να φτάσω στο 2ο πυλώνα και το ίδιο να ξαναεπιστρέψω στην απογείωση για την τελική ευθεία με ύψος. Ναι καλά...!!! Αφού δεν εκμεταλλεύτηκα την άνοδο ακριβώς μπροστά στην απογείωση, πήρα την κατιούσα για το Καλέντζι. Οι πρώτες μου προσπάθειες πάνω από το χωριό ήταν άκαρπες, αλλά τσίμπησα ένα θερμικούλη στη βόρεια παρυφή του χωριού πάνω από ένα ρέμα. Κύκλωνα με μικρό βαθμό ανόδου ξεσέρνωντας ταυτόχρονα προς τη μεριά του 2ου πυλώνα που ήταν καλό, αλλά η επιστροφή θα ήταν με κόντρα αέρα σκεφτόμουνα... Κυκλώνοντας με κατεύθυνση ΒΔ παράλληλα προς το βουνό αλλά στο μέσον του ύψους του, έφτασα στην κάθετη προβολή από τον 2ο πυλώνα με 1200 μέτρα ύψος (μεγαλύτερο της απογείωσης). Έβλεπα 3-4 αλεξίπτωτα "πατωμένα" στο πυλώνα και προβληματιζόμουνα αν θα έπρεπε να προσπαθήσω να πάρω κι'άλλο ύψος, αλλά αφού με κύκλωμα ξέσερνα προς βόρια, θεώρησα ότι το κέρδος θα το έχανα κατά την επιστροφή και ο αγώνας ήταν και race to goal. Οπότε έστριψα για τον πυλώνα που πήγαινα χαμηλώνοντας. Πήρα τον πυλώνα με καμμιά 400 μέτρα ύψος από αυτόν (εκκλησία χωριού Βελημάχι). Υπό αυτές τις συνθήκες, οι επιλογές μου ήταν να προσγειωθώ κάπου εκεί ή να τραβήξω προς την προσγείωση Καλεντζίου με την ελπίδα κάτι να βρω στο δρόμο ή έστω να φτάσω εκεί. Την ιδέα να κερδίσω ύψος έως αυτό της απογείωσης την εγκατέλειψα. Έτσι ξεκίνησα προς την προσγείωση χαμηλός πάνω από τα λοφάκια (καμμιά 60αριά μέτρα ύψος) ακολουθώντας διαδρομές που να έχουν από κάτω χωραφάκια και με προσοχή για τα υπήνεμα των μπροστινών λόφων... "Παλεύοντας" με εσάκια σε φουσκίτσες και αφού 2 προσπάθειες για κύκλωμα είχαν χειρότερο αποτέλεσμα από το να πήγαινα ευθεία, με ταχύτητα 20 km/h και "άτσαλο" αέρα πήγαινα για την προσγείωση με την κρυφή ελπίδα να βρω το θερμικό στο λοφάκι της και να ξανασκαρφαλώσω στην απογείωση. Ένα μικρό μπροστινό κλείσιμο άνοιξε αμέσως, χωρίς να χάσω ύψος 50-60 μέτρα από το έδαφος. Με αυτά και μ'αυτά έφτασα στην προσγείωση αλλά χαμηλός και το θεώρησα και επιτυχία. Εκεί ήταν ο Χρήστος από Τρίπολη που έφερνε γύρες μιας και οι φούσκες δεν σε άφηναν να κατέβεις αλλά δεν έδιναν και ύψος. Τόσο χαμηλά, η τελευταία μου προσπάθεια ήταν μάταιη και πήγα για προσγείωση. Ήμουν ευχαριστημένος ακόμα και έτσι αφού αγωνιστικά κάτι έκανα και σήμερα και ήξερα ότι και οι άλλοι πιλότοι θα είχαν πρόβλημα με την επιστροφή από τον κόντρα αέρα. Σε λίγο, να και ένα λευκό macpara, α, η Ελένη. Παρακολούθησα τη διαδικασία που έκανε για προσγείωση και αν και "χάλασε" το "τέλειο" 2 μέτρα πριν πατήσει σε μια δύσκολη θερμική μέρα για προσγείωση, κατάλαβα ότι "τό'χει" το πανί.

Καθίσαμε στον ίσκιο μιας μικρής ελιάς, πίνοντας νερό και συζητώντας για τις πτήσεις μας, χαζεύοντας τους πιλότους της Α! που πετούσαν και τους προσγειωμένους που κάνανε επίγειες.

Όταν ανεβήκαμε με την περισυλλογή στο Καλέντζι και βγήκαν τα αποτελέσματα του αγώνα, εκπλάγηκα που έμαθα ότι ήμουν 1ος για την ημέρα και 2ος στον αγώνα της Β! κατηγορίας ! Μετά τις 19:00 έγινε η απονομή των κυπέλων στην Β! και Α! όπου υπό τις επεφημίες των πολύ δικών μου αλλά και όλων των παρεβρισκομένων πιλότων και μη, σήκωσα το ...τιμημένο...!!!

Ευχαριστούμε πολύ τα παιδιά της διοργάνωσης που μας χάρισαν ένα υπέροχο τριήμερο σε έναν εξαιρετικής ομορφιάς τόπο. Περάσαμε εκπληκτικά και το πνεύμα που υπήρξε μεταξύ των 100 περίπου πιλότων δεν σκιάστηκε από τίποτα.

Πάντα τέτοια. Και του χρόνου...