flying spirit

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΦΤΕΡΩΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

" Γίνεται μάχη στους Ουρανούς μεταξύ των φτερωτών και μη φυλών εναντίον του Όφεος Δράκου και των δαιμόνιων υποτακτικών-ερμηνειών του. Σκοτώνεται τους δράκους με συμπόνοια. Στο τέλος ο Δράκος θα καταπέσει από τους Ουρανούς. Κρατήστε το Όραμα και την Πίστη ζωντανά".

Πολεμιστής flying Spirit

Πρόσφατα, ο πατέρας μου με ρώτησε : "Τι βρίσκεις που πετάς?" Εκείνη τη στιγμή ήμουν κουρασμένος και οι εικόνες που ήρθαν στο μυαλό μου από τις πτήσεις μου δεν μπόρεσαν να αποδώσουν το νόημα του λόγου για τον οποίο πετάω και να αιτιολογήσουν το ρίσκο που σε κάποιο βαθμό ενυπάρχει στη δραστηριότητα αυτή... Η ετοιμότητά μου εκείνη τη στιγμή που ερωτήθηκα, δεν ήταν αρκετή λόγω της κούρασης για να απαντήσω ότι "Φέρνει τη συγκέντρωσή μου στο Παρόν και με κάνει έτσι να ζω μόνο για τη στιγμή..."

... And that is what flying is all about!...

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ : This is your last chance to not board on THE LAST TRAIN TO TRANCENTRAL !

 

Ο πολιτισμός και η γνώση έπρεπε να προχωρήσει. Γι'αυτό οι λευκοί πήγαν να εξευγενίσουν τους Ινδιάνους. Βέβαια αυτό που έπρεπε να προχωρήσει ήταν το συμφέρον. Έτσι το flying spirit εκδιώχθηκε από τις κοιλάδες και τις βουνοκορφές που ζούσε, οι Ινδιάνοι σφαγιάστηκαν και όσοι απόμειναν με τον καιρό εκπολιτίστηκαν με ουίσκι και γυαλιά ray-ban. Το flying Spirit δεν κρατάει όμως κακία. Κατανοεί γιατί ("έπρεπε"?) να συμβούν όλα αυτά.

Ο καθένας λαβαίνει με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να λαμβάνει. Ο δυτικός πολιτισμός που στηρίζεται στο Εγώ, τον ανταγωνισμό, το κέρδος, την κατανάλωση, την δύναμη του ισχυρού, την ευημερία των αριθμών, τον καπιταλισμό, τον τεχνολογικό πολιτισμό, έχει συνηθίσει να λαμβάνει "αρπάζοντας". Κάνοντάς το να συμβεί... Ελέγχοντάς το. Κατακτώντας και αποκτώντας το. Έχουμε διαποτιστεί από τα παιδικά μας χρόνια με αντιλήψεις και ορισμούς που απαιτούν ένταση για την συντήρησή τους. Είμαστε βίαιοι μέσα μας και stressαρισμένοι χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, αφού το θεωρούμε τη φυσική μας κατάσταση.

Σε ποιόν ανήκει ο ήλιος, ο αέρας, το φεγγάρι? Σε ποιόν ανήκει ο αέρας που αναπνέουμε, ή η βροχή? Γίνονται λιτανείες για να βρέξει...

Ο καθένας λαβαίνει με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να λαμβάνει. Έτσι για τα προϊόντα του δυτικού πολιτισμού - που έχουν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του ελέγχου, της ιδιοκτησίας και της "αρπαγής" - είναι αδιανόητη η δωρεά που ταυτόχρονα δεν σημαίνει και ιδιοκτησία. Το χάρισμα στο οποίο δεν μπορεί να ασκηθεί έλεγχος. Η προσφορά που δεν ζητάει τίποτα, αλλά που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν...

ΞΕΚΙΝΗΜΑ...

Πάνω και από τον πιο συννεφιασμένο ουρανό είναι λιακάδα, ο ήλιος λάμπει σε γαλανό ουρανό και τα πουλιά πετάνε εκεί...

Η γνώση είναι εμπειρία, χρόνος ύπαρξής της η στιγμή... Έρμαν Έσσε

Τα μάτια μπορούν να δουν τα πάντα γύρω. Το μόνο που δεν μπορούν να δουν είναι ο εαυτός...

Η αντίληψη πλέει πάνω στα νερά της καρδιάς, όπως το κανό πάνω στα κύματα...

Η σκέψη ανήκει στις μηχανικές λειτουργίες, όπως η κίνηση του χεριού...Ποτέ δεν προοριζόταν να καθορίζει τους σκοπούς της καρδιάς...

Από μελέτες σε μεταμοσχευθέντες καρδιάς, βρέθηκε ότι σε ποσοστό 10% εμφάνιζαν νέα χαρακτηριστικά στην ψυχοσύνθεση και χαρακτήρα τους, αντίστοιχα με αυτά του δότη...

Η νοημοσύνη που μπορεί να κατευθύνει την ανάπτυξη ενός σπόρου ελάχιστων γραμμαρίων σε μια τριανταφυλλιά βάρους πολλών κιλών, βρίσκεται εδώ γύρω...

Αν χαθείς τόσο πολύ μέσα στις σχέσεις σου με τα άλλα βελανίδια και παραμείνεις προσκολλημένος στον ορισμό του εαυτού σου ως βελανίδι, δεν θα μπορέσεις να "πεθάνεις" ως προς αυτόν τον ορισμό και να εκπληρώσεις τον ορισμό που σου έδωσε η ζωή, να γίνεις μια μεγάλη βελανιδιά...

Τι χρειάζεται για να είσαι ευτυχισμένος? Αλήθεια τι θα μπορούσε να χρειάζεται?...

Goran Bregovic - Mesecina

ΑΡΧΗ...

Μοιάζει σαν να κάθεσαι στο κέντρο ενός κύκλου και να ψάχνεις γύρω - γύρω στην περίμετρό του. Όταν κουραστείς ή απογοητευτείς να ψάχνεις αντιλαμβάνεσαι πως αυτό που ψάχνεις βρίσκεται στο κέντρο... Στο μόνο σημείο που δεν έψαξες...

Όταν σταματήσουν όλες οι προσπάθειες του "Εγώ", τότε ο αγώνας σταματά. Μοιάζει σαν να σκάβεις όλη μέρα στον κήπο και κάποια στιγμή από την κούραση, αφήνεις το σκαλιστήρι στον τοίχο και κάθεσαι σε μια καρέκλα χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα...

Το μόνο που υπάρχει είναι το παρόν. Η ζωή υπάρχει πραγματικά μόνο στο Εδώ και Τώρα. Ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση που σκλαβώνει...

Ο καρπός του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, έβγαλε τον άνθρωπο από τον παράδεισο. Με τη γνώση αυτή, ο άνθρωπος επιδίωκε πλέον το "καλό" του και απέφευγε το "κακό" του. Έγινε Ιδιοτελής. Δηλαδή έθεσε (όρισε) ο ίδιος τον σκοπό - στόχο της 'Υπαρξής του, αφού εμπιστευόταν την γνώση αυτή και όχι πλέον την πηγή της Ύπαρξης...

Όλα τα έμβια όντα, από τα κύτταρα και τα μυρμήγκια μέχρι τα φυτά και τους ελέφαντες, "ξέρουν" πως να ζήσουν και το κάνουν. Ο άνθρωπος που μπορεί και σκέφτεται γιατί είναι σε σύγχυση και με άγχη επιβίωσης...? Δεν μπορεί αυτό που διαθέτουν τα άλογα ζώα, να μην το διαθέτει και ο άνθρωπος...!

The Cranberries - Animal Instinct

Το μυαλό σε σκλαβώνει με την δύναμη της ψευδαίσθησης των γλωσσολογικών συμβόλων : των λέξεων, κρίσεων, ορισμών, παραδοχών. Για να καταλάβεις την δύναμη των συμβόλων και την ψευδαίσθηση που μπορεί να δημιουργήσει, φαντάσου ότι δαγκώνεις μια παχιά φέτα λεμόνι και πρόσεξε τι συμβαίνει με το σάλιο στο στόμα σου...

Ή δες αυτή την εικόνα...και τους ακίνητους στην πραγματικότητα κύκλους, να γυρίζουν..!!! Το μυαλό, προσπαθεί ασταμάτητα να "προβλέψει" την μελλοντική στιγμή, εμπιστευόμενο τη "γνώση" του παρελθόντος, χρησιμοποιώντας σύμβολα και συνειρμούς για να το πετύχει. Έτσι, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα "σύμβολα" και όχι την πραγματικότητα. Δηλαδή, ζει μέσα στην ψευδαίσθηση, στο όνειρο, στα μάγια της "γνώσης του καλού και του κακού".

Τα μάτια κοιτάζουν την εικόνα και το μυαλό και η κρίση σου, αντανακλαστικά, προσπαθούν να προβλέψουν τι θα συμβεί μετά. Αυτή η προσπάθεια για πρόβλεψη, το κίνητρο της οποίας αναφέρθηκε, δημιουργεί την ψευδαίσθηση και σύμφωνα με την επιστημονική άποψη :« Αυτή η πρόβλεψη διατηρεί και συγκρατεί την άποψη μας για τον κόσμο, στο παρόν. Οι ψευδαισθήσεις λαμβάνουν χώρα όταν ο εγκέφαλος προσπαθεί να αντιληφθεί το μέλλον, ενώ αυτές οι απόψεις δεν ταιριάζουν στην πραγματικότητα.»

Ίσως τώρα καταλαβαίνεις καλύτερα τον μηχανισμό με τον οποίο η "προσωπική γνώση" που αποκτήθηκε με τις ως τώρα "εμπειρίες του παρελθόντος" (όπως και η γνώση ότι το λεμόνι είναι ξυνό - δεν διαφέρει σε τίποτα από άλλα είδη γνώσης! ), σε σκλαβώνει στην ψευδαίσθησή της, όταν χρησιμοποιείς αυτή τη "γνώση" (του καλού και κακού μου) για να κατανοήσεις, κρίνεις, αισθανθείς και αλληλεπιδράσεις με το παρόν...

Αν μπορεί η δύναμη των συμβολισμών να επιφέρει αλλαγές στο σώμα σου και στην αντίληψή σου, τι μπορεί να κάνει στο λεπτεπίλεπτο και αιθέριο επίπεδο της "ψυχής" σου? Don't mess with your thought's, you'll mess your soul up...

Ο κόσμος μοιάζει να πηγαίνει ανάποδα... Χρησιμοποιεί την σκέψη για να κατανοήσει το παρόν, ενώ μόνο με το συναίσθημα που δεν διαστρεβλώνεται από τον τρόπο που κρίνουμε τα πράγματα μπορεί να υπάρξει καθαρή και αντικειμενική αντίληψη... Η πραγματική γνώση είναι βίωμα, όχι νοητικός συμβολισμός. "Μίλα για το νερό όσο θες. Δεν θα καταλάβεις τι είναι το νερό αν δεν το πιείς". Αυτό προϋποθέτει τη χρήση της "καρδιάς" ως όργανο αντίληψης και όχι του εγκεφάλου...

Μόλις δεις κάτι, είσαι συνηθισμένος να το κρίνεις αντανακλαστικά. Περνάει μια ωραία γυναίκα και αμέσως σκέφτεσαι : "Ωραία γυναίκα". Πλέον δεν αντιλαμβάνεσαι τίποτα άλλο για τη συγκεκριμένη γυναίκα, πέραν της αντιληπτικής ψευδαίσθησης που δημιουργούν μέσω συνειρμών μέσα σου τα σύμβολα "Ωραία" + "Γυναίκα".

Ταό τε Κίνγκ : Καθώς η κρίση σου όλα τα διαπερνά, μπορείς να κάθεσαι σαν το θήλυ αηδόνι όταν ανοιγοκλείνει η πόρτα του παραδείσου? Μπορείς να είσαι ανιδιοτελής? Μπορείς να παραμείνεις ήρεμος, απελευθερωμένος από την "γνώση του καλού" που αντανακλαστικά θα σε ωθούσε να πηδήξεις μέσα?

Η γνώση του καλού και του κακού (όπως εξατομικευμένα αναπτύχθηκε από τον καθένα από τις εμπειρίες του παρελθόντος του) ενέχει τον κίνδυνο της λάθους ερμηνείας όταν η εμπειρία συνέβη - που είναι ο κανόνας. Έτσι η χρήση της γνώσης αυτής για την κατανόηση του παρόντος, εκτός από ψευδαισθησιογόνος είναι και λανθασμένη.

Θυμήσου στιγμές που ένοιωσες έκσταση. Μπορεί να ήταν ένα ηλιοβασίλεμα, οι πρώτες πτήσεις με το φτερό σου, ένα τραγούδι, ή κάτι άλλο. Από τη "δύναμη" της εμπειρίας, όλη η προσοχή σου ήρθε στη στιγμή του παρόντος και οι σκέψεις σταμάτησαν για λίγο να σε ενοχλούν. Ξανοίχτηκες σε κάτι που δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Λειτούργησες με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που συνηθίζεις και στον οποίο έχεις αποκτήσει ομοιοστασία και αδράνεια. Την ομοιοστασία του χαρακτήρα σου...

King of the Bongo

Για την ομοιοστασία αυτή, μπορεί να έχεις παλέψει χρόνια. Μέσα από μηχανισμούς ψυχολογικής άμυνας του Εγώ, εκλογικεύσεις και άλλους ψυχικούς μηχανισμούς. Το να διαταράξεις την ομοιοστασία αυτή, μπορεί να σημαίνει τρέλα - κυριολεκτική ή μεταφορική. Και θέλει εμπειρία ή καθοδήγηση για να ακροβατήσεις στην κόψη της "τρέλας" και να μην ξεφύγεις...

Η αποκτηθείσα γνώση του παρελθόντος, δεν μπορεί να ξεχαστεί ή διαγραφεί. Ούτε και πρέπει! Η μνήμη και η ικανότητα γνώσης - δηλαδή αποθήκευσης πλροφοριών για μελλοντική χρήση - είναι βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου και κάποιων ανώτερων στην εξέλιξη ζώων. Έχει όμως συγκεκριμένο λόγο που υπάρχει και συγκεκριμένο τρόπο χρήσης, σύμφωνα με τον σκοπό της Ζωής. Η γνώση δεν προοριζόταν να γίνει η κατευθυντήρια πυξίδα του ανθρώπου! Δεν προοριζόταν να καθορίζει τους σκοπούς της καρδιάς. Η "κατεύθυνση" της ζωής, παρέχεται στον άνθρωπο από την ίδια τη ΖΩΗ... Το αν θα λειτουργείς με βάση την γνώση ή με το έμφυτο Ζωικό - Φυσικό πρότυπο όπως εκφράζεται στον άνθρωπο, την "Εικόνα" που έχει σχεδιαστεί για τον άνθρωπο, είναι θέμα ελεύθερης βούλησης. Η βούληση όμως που βασίζεται στην γνώση του καλού, δεν είναι ελεύθερη, αλλά δεσμευμένη στους περιορισμούς, προκαταλήψεις και λάθη αυτής της γνώσης.

Enigma - Push the Limits

Το να "εγκαταλείψει" κάποιος τη γνώση του καλού του, φοβίζει για τα καλά. Να μην στηρίζεται πια στην σκέψη για να "κατευθυνθεί" στη ζωή, απλώς για την υπόσχεση της ελευθερίας? Oh, man, it's too much... Να μην θέλω το καλό μου?! Να εγκαταλείψω όλα όσα ξέρω? Μα θα μείνω απροστάτευτος... Μα αυτό είναι η τρέλα, όταν χαθεί η λογική! Μα θα κάνω πράγματα από αυθορμητισμό που δεν θα μπορώ πλέον να τον ελέγξω αν συνεχώς δεν σκέφτομαι και αποφασίζω πως να φερθώ, με τα οποία οι άλλοι δεν θα συμφωνούν και δεν θα αποδέχονται... Αν σταματήσω να ελέγχω τον εαυτό μου με τη σκέψη, όλες οι αναστολές μου θα αρθούν και ποιος θα αποδεχτεί κάτι τέτοιο? Ακόμη χειρότερα, δεν θα δίνω την πρέπουσα προσοχή σε πράγματα που μπορεί να με βλάψουν σωματικά, αν αφεθώ σε έναν τέτοιο άκρατο και άκριτο αυθορμητισμό...

Είναι σα να πηδάς στον γκρεμό χωρίς αλεξίπτωτο. Χωρίς όλα αυτά που μέχρι τώρα έχεις συνηθίσει να σε στηρίζουν και που εμπιστεύεσαι. Να πηδήξεις με την πίστη ότι το κενό θα σε στηρίξει...

Στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό. Τόσο απλό που καταλήγει να είναι δύσκολο. Αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις αρκετή εμπιστοσύνη για να παραμένεις ήρεμος στο Παρόν. Η δυσκολία έγγυται στο ότι πρέπει να έχεις αρκετή εμπιστοσύνη ώστε να αφεθείς από όλα αυτά που έχεις συνηθίσει μέχρι σήμερα να εμπιστεύεσαι... Αρκετή εμπιστοσύνη για να αφεθείς από όλα όσα πιστεύεις ότι ξέρεις. Ώστε όλη η προσοχή σου να είναι αναπόσπαστη στη στιγμή που ζεις, ώστε να τη βιώνεις με την κάθε σου ανάσα. Να την εισπνέεις και να την εκπνέεις, να τη βιώνεις... χωρίς καμμία σκέψη, χωρίς καμμία κρίση, απλά αποδεχόμενος αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Παραδομένος από οποιαδήποτε επιδίωξη για "κάτι καλύτερο".

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να βιώσεις μία τόσο φυσική κατάσταση, είναι η κρίση πως σε τίποτα δεν μπορεί να είναι χρήσιμο κάτι τέτοιο... Η εμπιστοσύνη αυτής της κρίσης, αυτής της γνώσης, είναι το εμπόδιο... Ή με άλλα λόγια, η πίστη ότι η "εσωτερική προσπάθεια" για την μέριμνα και διασφάλιση του εγώ δεν πρέπει να σταματήσει... ότι "Δεν υπάρχει χρόνος για την πολυτέλεια μιας αφελούς, ανόητης, παιδιάστικης ξεγνοιασιάς χωρίς σκοπό".

Και η ουσία του flying Spirit είναι ακριβώς αυτή : Να έχεις αρκετή εμπιστοσύνη (πίστη), ώστε να παραιτηθείς από τον "εσωτερικό αγώνα" της προσπάθειας για την επίτευξη του σκοπού-στόχου που επέλεξες να εκπληρώσεις για εσένα μέσα σου, κρίνοντας με βάση τη γνώση του καλού σου.

Όλα είναι Ένα και η ώρα είναι Μία. Η πύλη είναι εδώ στο τώρα. Αλλά σκέψεις θα έρχονται και θα φεύγουν και θα σου αποσπούν την προσοχή. "τι μπορεί να γίνει και τι όχι", "τι υποχρεώσεις έχω για αύριο", "δεν πειράζει, κάποια άλλη φορά", "το τραγούδι μιας πρόσφατης διαφήμισης"

Όταν όλη σου η ένταση έχει απελευθερωθεί και όλη σου η προσοχή είναι στο παρόν, η αντίληψη διευρύνεται και υπάρχει έμπνευση. Νοιώθεις ευτυχία απλά γιατί υπάρχεις και αναπνέεις. Το σώμα σου είναι χαλαρωμένο, οι αισθήσεις σου οξυμένες. Τα χρώματα έντονα, οι γεύσεις έντονες. Για πρώτη ίσως φορά δίνεις σημασία στον κόσμο γύρω σου. Μέχρι τώρα έδινες σημασία στις σκέψεις σου και όχι στα απλά πράγματα που σε περιβάλλουν. Τρως μοσχάρι γιουβέτσι και η γεύση του γεμίζει το στόμα, τη γλώσσα, τον φάρυγγα και κατεβαίνει μέχρι τα νύχια, χωρίς καμμιά σκέψη, όσο επιπόλαιη και αν είναι να σε αποσπάει από τον γευστικό παράδεισο του γιουβετσιού

Όλα είναι Ένα. Σκέψεις, συναίσθημα, αντίληψη, προσοχή, σωματική αντίδραση. Ένα πρότυπο λειτουργίας. Δεν γίνεται να αλλάξεις τρόπο σκέψης για να αλλάξεις τρόπο λειτουργίας, "πονηρούλη". Ούτε με την σκέψη μπορεί να βρεθεί. Κάτσε και σκέψου όσο θέλεις. Όταν κουραστείς και τα παρατήσεις πραγματικά μέσα σου, τότε θα το βρείς. Και αμέσως θα "ξανακινηθείς" για να το αιχμαλωτίσεις. Και τότε αμέσως θα το ξαναχάσεις.

Είναι εντελώς ανόητο να προσπαθείς να συγκρατήσεις αυτό που σου δωρίζεται, που σου προσφέρεται. Αυτό δείχνει έλλειψη πίστης ότι Αυτός που σου το χαρίζει, δεν θα το πάρει κάποια στιγμή πίσω. Τι γίνεται όμως όταν Αυτός που σου χαρίζει και αυτό που σου χαρίζεται είναι η ίδια η ΖΩΗ? Μοιάζει σαν να έρχεται νερό από ένα αυλάκι και εσύ να προσπαθείς να του αλλάξεις κατεύθυνση για να το ελέγξεις, με αποτέλεσμα να το μπλοκάρεις και να χύνεται απ'έξω και να πηγαίνει χαμένο. Ο καθένας λαβαίνει με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να λαμβάνει.

Manu Chao - mano negra -"Mala Vida"

Οπότε πέφτεις σε σύγχυση και απογοήτευση. Αλλά δεν έχεις καταλάβει το βασικό. Ότι χαρίζεται, δεν μπορείς να το αποκτήσεις για να το χρησιμοποιείς κατά βούληση όπως σε έχει συνηθίσει να σκέφτεσαι η γνώση του καλού. Είναι η ίδια σου η φύση. Είναι Εσύ. Δεν μπορείς να βάλεις στόχο να αποκτήσεις την ίδια σου τη φύση!!! Προκαλείς βραχυκύκλωμα στον εαυτό σου! Αυτό που σου χαρίζεται, είτε το αποδέχεσαι είτε όχι! Γι'αυτο είναι τόσο δύσκολο και τόσο απλό ταυτόχρονα. Γιατί πρέπει να αφεθείς, να παραδοθείς στην ίδια σου τη φύση. Με εμπιστοσύνη αρκετή για να γυρίσεις την πλάτη σε όλες τις σκέψεις, απόψεις, κρίσεις, ερμηνείες, παραδοχές που έχεις εως τώρα συνηθίσει να εμπιστεύεσαι και να βασίζεσαι.

Σκέφτεσαι : "Πραγματικά θα είναι πολύ ωραίο να είναι όλη σου η προσοχή στο παρόν, χωρίς οποιεσδήποτε σκέψεις προσωπικής μέριμνας να σε ενοχλούν !" και αμέσως μετά σκέφτεσαι : "Ναι, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει... Δεν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου μια τέτοια ξεγνοιασιά, αφού έχω να προσπαθήσω για πολλά απαραίτητα και αναγκαία πράγματα και πρέπει συνεχώς στο μυαλό μου να οργανώνω, να προβλέπω, να σχεδιάζω, να προσπαθώ να μην ξεχάσω..."

Αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο. Η "λογική" αυτή είναι τόσο πιστική... Όσο θα συνεχίζεις να εμπιστεύεσαι την "λογική" που απορρέει από τη γνώση του καλού και του κακού...

Και συνεχίζεις : "Και ακόμα και να μην υπήρχαν τα πράγματα για τα οποία αναγκαστικά πρέπει να μεριμνήσω, δεν μπορώ να μην σκέφτομαι τον εαυτό μου. Αυτά που με κάνουν ξεχωριστό άνθρωπο από τους υπόλοιπους. Τα λάθη που έχω κάνει και τα σωστά πράγματα. Αυτά που έχω πετύχει με κόπο ως τώρα για να είμαι αυτός που είμαι και να φτάσω εδώ που έχω φτάσει. Αυτά πρέπει να συνεχίσω να τα επιδιώκω και να τα συντηρώ. Γιατί αλλιώς θα χάσω την ταυτότητά μου. Ποιός θα είμαι μετά.Τι θα είμαι μετά...?" Ο γλάρος πια ταυτότητα έχει? Ζει όμως και χωρίς ταυτότητα. Υπάρχει ανάγκη για τη διατήρηση κάποιας παγιωμένης ταυτότητας? Γιατί, εμπορεύεσαι τον εαυτό σου? Το δελφίνι πηδάει πάνω από τα κύματα και τρέχει δίπλα στις πλώρες των καραβιών επειδή έχει κάποια ταυτότητα? Ή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο? "Ναι, αλλά...", "Ναι, αλλά..." Δεν υπάρχει τέλος για τις "λογικές" ερωτήσεις.

Enigma - TNT For The Brain

"...αν συνεχώς δεν σκέφτομαι και αποφασίζω πως να φερθώ..." Ποιός έκοψε τα φτερά του αυθορμητισμού μας? Όχι με την έννοια του κακομαθημένου : "κάνω ότι μου κατέβει στο κεφάλι". Αλλά με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. "Αυτό που ορμά εξ'Εαυτού". Φυσικά και αβίαστα, αντικατοπτρίζοντας την αλήθεια της φύσης του.Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό? Για τον άνθρωπο? - που σκέφτεται : "ναι, αλλά τι θα κερδίσω..?" - σχεδόν ακατόρθωτο...

Έχουμε συνηθίσει όλα να τα κρίνουμε με όρους κέρδους και όφελους. Συμφέροντος. Η γνώση του καλού και του κακού... Ακόμη και η έννοια της Ανιδιοτέλειας, έχει χάσει σήμερα το "μεταφυσικό" νόημα για το οποίο είχε πρωτοειπωθεί : Αν +Ίδιον +Τέλος. Δηλαδή : Δεν θέτω εγώ τον σκοπό της ύπαρξής μου...

Φαντάσου πόσο ελεύθερος αισθάνεται και είναι κάποιος που δεν ασχολείται με σκέψεις επιδίωξης του καλού του..! "Ναί, αλλά τι κερδίζει..?".......

"Κλείσε την πόρτα και μείνε μόνος στο δωμάτιο, ή απλά κάτσε σε μια καρέκλα, κάθισε ήρεμος και περίμενε. Ο κόσμος θα αποσύρει τη μάσκα του γελώντας, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς" - Έρμαν Έσσε

ΠΑΡΑΚΑΤΩ...