ΒΡΑΧΟΣ AIR BEACH PARTY 2008

Σάββατο 09 Αυγούστου. Φτάσαμε στο Βράχο Πρεβέζης με την Ερμιόνη μεσημεράκι, λίγο πριν ξεκινήσει το φορτηγάκι της διοργάνωσης για την απογείωση. Αλλά πρώτα ένα δροσιστικό μπάνιο στην διαυγή λόγω έλλειψης κυματισμού θάλασσα και στήσιμο των "τσαπράγκαλων" παραλίας. Ο Ιωακείμ και ο Αποστόλης από τους "δικούς" μας εδώ και πολλοί φίλοι, γνωστοί και λιγότερο γνωστοί πιλότοι.

Freddo λοιπόν στο cafe Κοο και "εγγραφή" με το Νο 12 για τον fun διαγωνισμό προσγείωσης. Μετράνε οι 3 καλύτερες προσπάθειες (άθροισμα), με 200 για κέντρο, 100 για εξωτερικό κύκλο και 0 για παρα'όξω. Το όλο "στήσιμο" του σκηνικού είναι πολύ προσεγμένο και μελετημένο και μπράβο στα παιδιά της διοργάνωσης : Μεγάλη κωνική τέντα Gin paragliders για "αρχηγείο", μεγάλο-ευκρινές ανεμούρι, πλαστικό πανί για να μαζεύουμε επάνω τα "φτερά" μας λόγω της ψιλής αμμουδιάς, "πάλκο" με ηχοσύστημα αλλά και για τη βραδινή συναυλία από ένα καλό duetto,ι ευκρινής μεγάλος στόχος για τις προσγειώσεις και πάνω απ'όλα καλή διάθεση για όλους.

Αφού στέγνωσε το μαγιώ μου, καβάλα στην καρότσα του αγροτικού για την απογείωση που πρώτη φορά θα πέταγα και για πρώτη φορά προσπάθεια για spot landing σε στόχο. Αλλά και για πρώτη φορά βιντεοκάμερα προσαρμοσμένη στο κράνος-και αυτό ήταν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μου μπορώ να πω στη συγκεκριμένη πτήση.

Πτητικά, ο αέρας στην προσγείωση-παραλία ήταν ΝΔ μέχρι 5 km/h. Το ίδιο και στην απογείωση με λίγο μεγαλύτερη ένταση και ανεμούρι μεταβαλλόμενης διεύθυνσης λόγω των διερχόμενων θερμικών.

Πάμε λοιπόν για την πρώτη on board βιντεοσκόπηση, να δω και τι προσαρμογές τυχόν χρειάζονται, και για τον στόχο... Τραγούδι : Passenger...

Πάτησα ακριβώς δίπλα από το κέντρο και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με την προσέγγισή μου!

Η τελική προσέγγιση στον στόχο, όπως την βιντεοσκόπησε η Ερμιόνη από το έδαφος :

Αργότερα, κατά το δειλινό, στήσαμε τη σκηνή μας στον περιφραγμένο ελαιώνα μαζί με τους υπόλοιπους partyάζοντες και κάναμε ένα ευεγερτικό ντους με λάστιχο ποτίσματος για να "δροσερέψουμε" και να πάμε για φαγητό. Η διοργάνωση μας έκανε το τραπέζι σε διπλανή ταβέρνα όπου και τσάκισα τις σαρδέλες...

Το βράδυ, ακολούθησε cult ελληνική συναυλία στην παραλία, όπου μαζεμένοι όλοι και καθισμένοι σε ξαπλώστρες γύρω από το πάλκο της σκηνής, ακούσαμε στο ημίφως το πολύ καλό duetto (κιθάρα και τραγουδιστής) μέχρι τις 01:30 που αποχωρίσαμε για ύπνο. Περαιτέρω δεν γνωρίζω τι έγινε γιατί με πλάκωσε το σκοτάδι του ύπνου...

Κυριακή 10 Αυγούστου και μετά το μάζεμα της σκηνής, πίνουμε καφέ μαζί με την οικογένεια του Αποστόλη στο καφέ Φάρος, ακούγοντας στην τηλεόραση και το "ξύλο" από την Ισπανία στο μπάσκετ.

Αργότερα στην τέντα της παραλίας, βλέπουμε ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει σήμερα. Άνεμος ΒΔ και με κάπως μεγαλύτερη ένταση από εχθές. Η θάλασσα είναι "ανακατεμμένη" από τον αμμώδη βυθό της, αφού σήμερα έχει πιο πολύ κύμα. Η προσγείωση σήμερα θα γίνει από την άλλη πλευρά της παραλίας και θα κατεβάσω τη γωνία της βιντεοκάμερας στο κράνος, ώστε να κοιτάζει χαμηλότερα από τα μάτια μου όταν κοιτάζω οριζόντια.

Καβάλα πάλι στο φορτηγάκι λοιπόν για την απογείωση. Φτάνουμε εκεί 7-8 αλεξίπτωτα, αλλά απογειώνομαι μόνος μου και τελευταίος. Στον αέρα βρίσκω πολύ κόντρα. Τόση, που μέχρι τα 2/3 της διαδρομής προς τον στόχο, πίστευα ότι δεν θα φτάσω μέχρι εκεί και θα προσγειωθώ στην παραλία καμμιά 200αριά μέτρα μακριά. Παρ'όλα αυτά δεν πάτησα επιτάχυνση. Στο τελευταίο 1/3 τα πράγματα βελτιώθηκαν κατά πολύ από πλευράς κόντρας αέρα και λόγου κατολίσθησης, οπότε έκανα και διαδικασία προσγείωσης.

Πολύ βελτιωμένο οπτικά βίντεο της πτήσης, χάρη στη χαμηλότερη γωνία θέασης της βιντεοκάμερας. Τραγούδια : Manu Chao...

Η προσέγγιση από το έδαφος by Hermiony :

To αποτέλεσμα της προσγείωσης, το ίδιο καλό αν όχι καλύτερο από το χθεσινό.

Ο Apo που πέταξε αργότερα από εμένα, βρήκε ακόμη μεγαλύτερη κόντρα αέρα και υπήνεμα? καθοδικά και με πατημένη επιτάχυνση προσγειώθηκε εκεί που εγώ υπολόγιζα πως θα πατώσω... Ήταν και ο τελευταίος που πέταξε (και "λαγός" της έντασης του ανέμου), αφού όλες οι πτήσεις κατόπιν ματαιώθηκαν.

Στις 16:30, έγινε η απονομή στους νικητές του διαγωνισμού και σιγά-σιγά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τα σπίτια μας.

Το ταξίδι για Αθήνα διήρκεσε 5,5 ώρες, αλλά δεν νοιώθαμε κούραση...

Εςυχαριστούμε τα παιδιά της διοργάνωσης και πάλι και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για του χρόνου...