flying spirit

Goran Bregovich - Magdi

 

Υπάρχει όμως και τρίτος λόγος που δεν αφήνεσαι στο παρόν. Είναι η "αγάπη" για την αίσθηση της προσωπικής σου ταυτότητας την οποία δεν θέλεις να απωλέσεις. Η αίσθηση της ταυτότητάς σου...

Δημιούργησες μια αίσθηση ταυτότητας για τον εαυτό σου από τις έως τώρα εμπειρίες σου και τα μηνύματα που έλαβες από τους άλλους και από τις αντιδράσεις και έργα που επέδειξες, κρινόμενα με τις επικρατούσες αξίες και αρχές. Εντόπισες προτερήματα και μειονεκτήματα. Ικανότητες και αδυναμίες. Περαιτέρω "επένδυσες" με διάφορους τρόπους στην εικόνα του εαυτού σου. Αγωνίστηκες μέσα σου για να δικαιολογήσεις διάφορα πράγματα και να εκλογικεύσεις άλλα που σε "πλήγωναν". Και όταν μετά τον "αγώνα" αυτό, κατάφερες να φτάσεις σε ένα επιθυμητό και ελκυστικό επίπεδο, διασφάλισες και τους μηχανισμούς άμυνας για την συντήρηση και "εξασφάλισή" του... Έχεις επενδύσει πάρα πολλά στην αίσθηση της ταυτότητάς σου. "Ξέρεις" ποιος είσαι και τι είσαι σε σχέση με τους άλλους. "Ξέρεις" τι "αξίζεις"...και δεν θέλεις να το χάσεις αυτό.

Το παράξενο είναι ότι "αγαπάμε" και πράγματα που μας πληγώνουν και δεν θέλουμε να τα χάσουμε... Και πολλές φορές αυτά ακριβώς μας δείνουν τη βαθύτερη αίσθηση του εαυτού μας. Την πιο βαθειά μας "γνώση" και ταύτιση. Από κει και πέρα το Εγώ αναλαμβάνει την προστασία της ταυτότητας, απώλεια της οποίας σημαίνει συνειρμικά για αυτό, απώλεια του σώματος. Είναι αυτό που στην ορθόδοξη θεολογία αναφέρεται ως "ο θάνατος του Εγώ" ή "ο θάνατος που οδηγεί στην αιώνια ζωή". Για να μην μπερδευόμαστε, Αιώνια Ζωή εννοείται η πραγματικότητα ότι η Ζωή υπάρχει Αιώνια στο Παρόν. Δεν ξέρω αν υπάρχει αιώνια ζωή με τη συνηθισμένη έννοια.

Έτσι "συγκρατούμε" μέσα μας όλα αυτά τα πράγματα και αφού αυτή είναι η επιλογή μας, δεν μπορούμε να "αφαιθούμε" να βιώσουμε τη στιγμή της ζωής μας "γυμνοί" από αυτά τα πράγματα.

the waterboys - Don't bang the drum

Μόνο που αυτό που "αγαπάς", πολλές φορές είναι αυτό που σε κάνει να μην φοβάσαι... Δηλαδή η "βαθύτερη γνώση" του "εαυτού" που αποκτήθηκε από τις εμπειρίες του παρελθόντος και "εξασφαλίζει" το μέλλον. Πίσω από την "αγάπη" αυτή κρύβεται πάλι το Εγώ μασκαρεμένο.

Καλά όλα αυτά, αλλά πιο μπορεί να είναι το Κίνητρο για κάποιον, να περάσει "δια πυρός και σιδήρου" προκειμένου να "αφεθεί" στην παρούσα στιγμή?

Η έννοια του κινήτρου, υπάρχει μόνο στο πρότυπο λειτουργίας με βάση το Εγώ. Στο άλλο πρότυπο λειτουργίας δεν υπάρχει η έννοια του κινήτρου!!! Για να υπάρξει η έννοια του κινήτρου θα πρέπει να υπάρχει ένας λόγος για να κάνεις κάτι. Στο πρότυπο λειτουργίας με βάση το Εγώ, πάντα υπάρχει το κίνητρο της "ατομικής οφέλειας". Το κίνητρο αυτό είναι εγγενές στοιχείο της φυσιολογικής λειτουργίας του Εγώ. Το Εγώ για να κινητοποιήσει ένα σώμα που διψάει να πάει να πιει νερό ή το σώμα που νυστάζει να πάει για ύπνο, χρειάζεται ένα κίνητρο (αυτό που κινεί προς) για να το καταφέρει, και αυτό είναι η δίψα ή η νύστα αντίστοιχα. Σε ψυχολογικό επίπεδο χρησιμοποιεί τον φόβο (ή το stress) για να κινητοποιήσει προς μία συμπεριφορά. Η "λογική" του Εγώ προϋποθέτει συμπεριφορά βασισμένη σε κίνητρο (αυτό της ατομικής μέριμνας), για αυτό χαρακτηρίζεται από ιδιοτέλεια (με την συνηθισμένη έννοια).

Η συμπεριφορά, είτε θα είναι αυθόρμητη, είτε θα είναι αποτέλεσμα κάποιου κινήτρου (με την έννοια του "ιδιοτελούς" κινήτρου, διότι και η αυθόρμητη συμπεριφορά έχει κίνητρα, τα κίνητρα της Φύσης, της Ζωής...). Στο άλλο πρότυπο λειτουργίας, δεν υφίσταται αυτή η έννοια του κινήτρου για την συμπεριφορά, η οποία προκύπτει αυθόρμητα (με την μεταφυσική έννοια) ως ανταπόκριση στη στιγμή. Η καθαρόαιμη έννοια του αυθορμητισμού. Διότι στη δράση (- συμπεριφορά) δεν παρεμβαίνει η σκέψη. Η δράση πηγάζει από την ίδια τη στιγμή ως απάντηση στη στιγμή, ως ανταπόκριση στη στιγμή, χωρίς να διαστρεβλώνεται ή να τροποποιείται από την "λογική" κρίση για το "πως θα έπερεπε να συμπεριφερθείς", "ποιο είναι το σωστό...". Φυσικά και αβίαστα. Αυθόρμητα. Αληθινά.

Snap - Colour Of Love

Το χαμόγελο είναι αβίαστο και φυσικό. Το ίδιο και το γέλιο. Η έκφραση του προσώπου απαλή και χαλαρωμένη, χωρίς "ιδιοτελείς" συσπάσεις των μυών του κάτω από το δέρμα που "σκληραίνουν" την έκφραση. "Σαν το πρόβατο ανάμεσα στους λύκους...". Σαν το παιδί που δεν έχει ακόμα αποκτήσει την "γνώση και εμπειρία". Όλο το σώμα είναι χαλαρωμένο και η "γλώσσα του σώματος" δεν εκφράζει ένταση ή βία. Ο άνθρωπος έχει εμπιστευτεί, έχει χαλαρώσει, έχει αφήσει το σώμα του να λειτουργεί ελεύθερα, αυθόρμητα, φυσικά, χωρίς να νοιώθει καμμιά "ανάγκη" να μιλήσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να περπατήσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να κινήσει τα χέρια του με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Με πίστη αφήνεται να γίνεται από μόνο του, χωρίς να το κρίνει... Απολαμβάνοντάς το... Αγαπώντας το... Ταυτιζόμενος με αυτό που Υπάρχει και Ζει... και όχι με τις κρίσεις του για το πως είναι τα πράγματα...

Αυτό που υπάρχει είναι το Σώμα και μια Καρδιά που χτυπάει και πολλά άλλα θαυμαστά νευρικά και ορμονικά κυκλώματα. Που για πρώτη φορά, με εμπιστοσύνη, τα αφήνει να λειτουργούν ελεύθερα, φυσικά και αυθόρμητα, χωρίς να παρεμβαίνει με τις κρίσεις του, αλλά αντίθετα αποδέχεται και παραδίνεται στη φυσική λειτουργία του Σώματος. "Κάθεται" αναπαυτικά στο κέντρο του, πλήρως "ενσαρκωμένος", αποδεχόμενος τα υλικά του ενδύματα ως τα Αληθινά του ενδύματα. Αποδεχόμενος το Αληθινό, Αυτό που Υπάρχει...

Η αναπνοή είναι αβίαστη, χωρίς ένταση, χωρίς να συγκρατείται. Εύκολη, χωρίς αυξημένο από "stress" μυικό τόνο του διαφράγματος ή των μεσοπλεύριων μυών. Εισπνέει και εκπνέει με την ελάχιστη μυική κατανάλωση ενέργειας και ο αέρας τον "γεμίζει". Εισπνέει και εκπνέει όλη τη Ζωή γύρω του... Και η Ενέργεια κυλάει ελεύθερα μέσα του, χωρίς εμπόδια ερμηνειών, κρίσεων, χωρίς προσπάθεια να συγκρατηθεί ή να αυτοελεγχθεί. Αφήνεται...

Η κοιλιά είναι "κούφια". Σαν να μην υπάρχει τίποτα μέσα της. Κανένα σφείξιμο στο στομάχι ή "χτύπος" από μια "αγχωμένη" κοιλιακή αορτή. Το αίμα ρέει χωρίς αντιστάσεις από "στρεσσαρισμένα" αγγεία, ομαλά, στρωτά, ήρεμα, μεταφέροντας θρέψη και ενέργεια.

Η προσοχή είναι πλέον ελεύθερη να είναι στο παρόν. Κοιτάει και καταλαβαίνει, χωρίς καμμιά προσπάθεια για να καταλάβει. Κοιτάει ελεύθερα όπου θέλει, χωρίς να το σκέφτεται. Σαν το μικρό παιδί που δεν έμαθε ακόμα τις κοινωνικές νόρμες, κοιτάει όπου θέλει και αντιλαμβάνεται με την αθωότητα του μικρού παιδιού. Την αθωότητα και φυσική απλότητα που ξαναπόκτησε, σταματώντας να εμπιστεύεται την ιδιοτέλεια της "γνώσης του καλού και κακού".

Enigma - Return to innocence

Κοιτάει και καταλαβαίνει με μια γνώση που έρχεται από τον ίδιο τον Εαυτό. Από την ίδια την Πηγή. Κοιτάει γύρω και καταλαβαίνει γιατί γνωρίζει τα Μέσα. Και βλέπει ότι τα Μέσα, είναι παντού. Ότι όλα είναι Ένα αλλά και ξεχωριστά με έναν παράδοξο τρόπο. Σαν να είναι Μία η Άμπελος και πολλά τα κλαδιά της... Γιατί τώρα αφήνει τα μάτια να βλέπουν και τα αυτιά να ακούν, αντί να τα χρησιμοποιεί για να "ερμηνεύουν"...

Η καρδιά χτυπάει ήρεμα, με τον δικό της ατομικό ρυθμό, χωρίς να "προσπαθεί" για τίποτα, χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Χωρίς επινεφριδιακές ορμόνες να παρεμβαίνουν στο ρυθμό της αναίτια, εκρινόμενες από σκέψεις και κρίσεις του τύπου "τι πρέπει να γίνει". Ακολουθεί τους φυσιολογικούς κικάρδιους ρυθμούς του νευροενδοκρινικού συστήματος.

Ολα είναι συντονισμένα και λειτουργούν κατά το φυσικό σχέδιο και πρότυπο. Για πρώτη φορά εκδιπλώνεται ελεύθερα και "ανεμπόδιστα" η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ λειτουργία. Ο άνθρωπος αφήνεται με εμπιστοσύνη στη ΛΟΓΙΚΗ της ΦΥΣΗΣ για να λειτουργήσει. (Η λέξη Φύση προέρχεται από το Φυσάω = Πνοή, Πνεύμα). Για πρώτη φορά λειτουργεί με βάση τον σχεδιασμό του από την πηγή της Ζωής και Ύπαρξης την οποία επιτέλους εμπιστεύτηκε. "Πίνοντας από το νερό που αναβλύζει μέσα του και τον ξεδιψάει Αιώνια" Επιλέγοντας αυτό και όχι να βγάζει ο ίδιος με τη στάμνα το νερό από το πηγάδι όπως του υπαγόρευε η "γνώση του καλού και κακού".

Οι αισθήσεις του είναι οξυμένες χωρίς να υπάρχει ένταση. Αυτό συμβαίνει γιατί για πρώτη φορά προσέχει αληθινά αυτά που κοιτάζει, τον ήχο που ακούει, την μυρωδιά που οσφραίνεται, την γεύση που γεύεται. Η προσοχή του είναι ολοκληρωτικά εκεί. Είναι όση η διαφορά μιας τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας με μια χαμηλής ανάλυσης. Τα χρώματα είναι έντονα, η διακριτική ικανότητα των ματιών αυξημένη. Αντιλαμβάνεται τη χροιά και τις λεπτές διακυμάνσεις της φωνής που ακούει, το βάθος του λαρυγγιού από το οποίο προέρχεται η φωνή και "αναγνωρίζει" ότι του μιλάει το Ένα...

Η αντίληψη με αυτό τον τρόπο διευρύνεται, αφού οι πληροφορίες που γίνονται αντιληπτές είναι πολύ περισσότερες. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν έχει αλλάξει επάνω του. Απλώς προηγούμενα η αντίληψή του ήταν περιορισμένη, διότι δεν λειτεοργούσε με τον φυσικό τρόπο. Όμως για αυτόν, η νέα εμπειρία, του φυσικού τρόπου λειτουργίας, μοιάζει με "θαύμα", με "αποκάλυψη"... Η απλή αλήθεια όμως είναι, ότι αυτό πάντα υπήρχε. Απλώς ποτέ έως τώρα δεν το είχε αντιληφθεί, κοιμώμενος κάτω από τα "μάγια" ή την ψευδαίσθηση των απατηλών παραδοχών και ερμηνειών των "λογικών" σκέψεων της "γνώσης" του καλού και του κακού...

INXS - Never tear us apart

Και είναι τόσο απλό με τον τρόπο που συμβαίνει... Είναι το μόνο αληθινό... Και είναι τόσο απλό... Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα... Μόνο να το αφήσεις να συμβεί... Έρχεται μόνο του... Τόσο απλά, τόσο φυσικά, τόσο αβίαστα... Όπως η ζύμη που φουσκώνει το ψωμί... Όπως το νερό σε ένα ποτάμι από το φράγμα που άνοιξε... Όπως η αύρα από τον ηλιακό άνεμο... Όπως το τριαντάφυλλο ανοίγει τα πέταλά του... Από μόνο του...

Άστο... Άστο να συμβεί...

Δεν μπορείς να το προκαλέσεις... Δεν μπορείς να το φέρεις εσύ... Δεν μπορείς να το επιδιώξεις... Δεν μπορείς να το "επιτύχεις"... Δεν μπορείς να το ελέγξεις...

Δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να κάνεις εσύ... Απλώς, μην το κάνεις αυτό... Μην επιμένεις... Άστο...

Γι'αυτό Άστο... Άστο να συμβεί...

Μην συγκρατείς την ανάσα σου... Άστο...

Μην ξεχνιέσαι... Μην προσπαθείς να το συγκρατήσεις... Άστο... Έρχεται μόνο του... Είναι δίπλα σου, μέσα σου, γύρω σου... Ειναι εδώ, τώρα...

Μείνε εδώ, χωρίς να το περιμένεις... Έρχεται απρόσμενα... Άστο... Άστο να συμβεί... Οπισθοχώρησε μέσα σου από την τάση σου να το επιτύχεις εσύ... Μην προσπαθείς... Μην προσπαθείς να καταλάβεις...

Απλά δεν γίνεται να το κάνεις εσύ... Είναι όπως η έμπνευση, που ξεπηδάει αυθόρμητα από μέσα σου εκεί που δεν το περιμένεις... απρόσμενα... μια άσχετη στιγμή... Είναι έμπνευση...

The Waterboys - The Pan Within

 

"There is a difference between knowing the path and walking in the path" Morpheus - The Matrix

ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ "ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΕΣ"